Diety krajowe

Pracodawca ma prawny obowiązek zwrócić pracownikowi koszty związane z podróżą służbową.

Co ważne podróż służbowa trwająca mniej niż 8 godzin nie uprawnia do otrzymania diety. Natomiast jeśli podróż trwa od 8 do 12 godzin, to w takiej sytuacji należy się jedynie połowa diety. Jeżeli podróż trwa nie dłużej niż 1 dobę, prawo do pełnej diety przysługuje po 12 godzinach. Z kolei, jeśli podróż służbowa trwa więcej niż 1 dobę, to wówczas analogicznie do 8 godzin następnej doby należy się nam połowa diety, a po przekroczeniu 8 godzin – pełna dieta za drugą dobę.

Ważne jest, iż dieta służbowa nie przysługuje pracownikowi, któremu pracodawca zapewnił całodzienne wyżywienie, a więc przynajmniej 3 posiłki na dzień. Jeśli jednak pracodawca zapewnił niepełne wyżywienie, czyli na przykład tylko 2 posiłki, to pracownikowi nadal należy się pełna dieta.

Do kosztów związanych z podróżą służbową zalicza się:

– koszty podróży tam i z powrotem (prywatnym pojazdem pracownika albo też środkami komunikacji publicznej),
– diety,
– koszty noclegu albo ryczałt za nocleg (za wyjątkiem sytuacji, w których pracodawca zapewnił nocleg),
– koszty przejazdów środkami komunikacji miejskiej (z wyłączeniem sytuacji, w jakich pracodawca samodzielnie zapewnił transport na miejscu).

Co do zasady ryczałt za nocleg wynosi 150% wysokości diety, a ryczałt za dojazdy środkami komunikacji miejscowej wynosi 20% diety.

Wysokość stawek diety w sferze budżetowej określa stosowne rozporządzenie Ministra . W pozostałych zakładach pracy diety określone są poprzez wewnętrzne prawo zakładowe, a uchwalone stawki mogą się różnić od tych z rozporządzenia. Jednak jedynie limity za czas podróży służbowej określone w przepisach prawa wolne są od podatku dochodowego i nie stanowią podstawy do naliczenia składek ZUS.

Tabela przedstawia kształtowanie się wysokości diet i ryczałtów od 1995 roku: